Voor deze serie fotografeerde ik de persoonlijke kamers van cliënten van forensisch-psychiatrische kliniek De Woenselse Poort in Eindhoven. Hier wonen mensen met psychiatrische problemen die een delict hebben gepleegd. Ik was benieuwd of hun kamers iets vertellen over wat er in ze omgaat.
Voordat ik fotografie ging studeren aan AKV St Joost Breda, heb ik een zorgopleiding afgerond waarvoor ik een jaar stage heb gelopen in de ouderenzorg en een jaar in de psychiatrie. Tijdens de stage in de psychiatrie was ik altijd mateloos geïntrigeerd door de persoonlijke kamers van de bewoners. Ze leken iets te vertellen over waar die persoon zich op dat moment bevond - in het ziekteproces, in het leven, in het geheel.
Het interessante aan het forensisch-psychiatrische vind ik dat een groot deel van de bewoners (nog) niet naar buiten mag en op een plek woont waar ze zelf niet voor gekozen hebben. Hierdoor lijkt het persoonlijke vertrek extra belangrijk te worden. Dit is de plek die ze eigen mogen maken. Iedereen doet dat op zijn of haar manier. De ene kamer is behangen met persoonlijke foto’s, de volgende is helemaal leeg. Sommige kamers zijn een bende, andere juist erg gestructureerd. Is dit een uiterlijke weerspiegeling van hun binnenwereld? Of juist niet?
De bewoners waren niet voorbereid op mijn komst, dus zijn de foto’s een eerlijke weergave van de kamers op dat moment. Eén vrouw had bijvoorbeeld de avond ervoor een woede-uitbarsting gehad. De sporen daarvan waren nog te zien. Een mannelijke cliënt was net overgeplaatst en had zijn verhuisdozen nog niet uitgepakt. Bij binnenkomst gaf ik aan dat ik hen graag onherkenbaar in hun kamer wilde fotograferen. De bewoners bepaalden vervolgens zelf hoe ze in beeld wilden worden gebracht.