De eerste paar jaar van zijn leven woonde hij op 4 kilometer van Schiphol. Misschien is daar de fascinatie ontstaan. Hij heet eigenlijk Wim maar toen hij in zijn jeugd verhuisde naar Brabant is het langzaam Willem geworden. Hij weet eigenlijk zelf niet hoe dat zo gekomen is.
Hij heeft lang gewerkt als machinebankwerker. Dus de technische achtergrond zit er wel in. Wim heeft geen vrouw gevonden in zijn leven maar is blijven wonen in het ouderlijk huis waar hij is opgegroeid. Hij is ondertussen al een tijdje met pensioen en is eigenlijk alle dagen wel met zijn vliegtuigen bezig. Als er geen onderdeel gerepareerd moet worden, dan moet er wel iets worden afgesteld, geschilderd, vervangen of getest.
Zijn keuken is zijn werkplaats en zijn kamer zijn museum en hangar. Als een onderdeel nog niet bestaat dan probeert hij het zelf te maken of aan te passen. Zo heeft hij bijvoorbeeld een parachutist die hij vanaf de onderkant van het vliegtuig kan laten vallen. Voorheen konden de armen van de pop maar 90 graden draaien. Hierdoor braken ze regelmatig bij de val. Hij zorgde ervoor dat ze helemaal rond konden, waardoor het mannetje tegenwoordig ongedeerd de grond raakt.
Hij is een van de eerste leden van modelvliegclub Bladel uit Netersel. Als er maar een moment is waarop hij hier zijn vliegtuig kan laten opstijgen of in de lucht kan gooien dan gaan de stoelen plat in de auto, laadt hij zijn vliegtuigen in en rijdt hij richting het vliegveld. Behalve als het regent of als er teveel wind staat, want dan gaat het mis. Uiteraard crasht er toch zo nu en dan wel eens een toestel maar dan helpen de leden elkaar met zoeken.